Televizionet
Radiot
Shtypi i shkruar
Sateliti
Downloads
Albforumi
Media POLL

Nga Flora Nikolla dhe Kristi Pinderi

Gjebrea: Me këtë ndeshje duam të bëjmë këtë thirrje: çdo njeri, në këtë jetë të shkurtër që ka, të përpiqet të bëjë diçka të mirë”. “Bamirësia për mua është një koncept shumë i gjerë. Bamirësi do të thotë të ndihmosh njerëzit, t’u thuash edhe një fjalë të mirë, të krijosh me ta një marrëdhënie sa më të mirë, pa iu shkaktuar probleme, pra t’u japësh një lloj karikimi pozitiv në gjithçka. Unë këtë gjë e bëj pothuajse përditë. Nga natyra duhet të jesh pozitiv, sepse një njeri pozitiv, që ndihmon këdo, është nga natyra   bamirës në kuptimin e vet”.   “Targetgrupi ynë do të jenë fëmijët, zemra e shoqërisë”.

- Keni arritur të mundësoni më në fund ardhjen në Shqipëri të Kombëtares së këngëtarëve italianë. Gjithsesi, e gjitha kjo nuk është realizuar sa hap e mbyll sytë. Cila është odiseja e kësaj ngjarjeje?

A.Gj: Ka rreth 8 vjet që unë përpiqem të sjell Kombëtaren e këngëtarëve italianë në Shqipëri. Më në fund arritëm në një marrëveshje. Ishte e vështirë edhe për faktin se kjo kombëtare nuk luan shpesh jashtë Italisë, duke qenë se fama e këngëtarëve italianë është edhe ndërkombëtare, dhe natyrisht ata kanë një axhendë shumë të pasur gjatë gjithë vitit. Kjo do të thotë se është shumë e vështirë që ata të mblidhen së bashku për një ndeshje jashtë Italisë. Por, më në fund, edhe ne do të bëjmë “Ndeshjen e zemrës” (La partita del cuore), që është shumë e famshme jo vetëm në Itali, por në të gjithë botën.

- A e mbani mend momentin e parë absolut kur ju shqiptuat idenë për të realizuar këtë ndeshje? Si ishte ai moment dhe çfarë reagimi pati fillimisht ndaj asaj ideje?

A.Gj: Momenti i parë ka qenë viti 1995, kur unë tentova për herë të parë të hyj në kontakt me këngëtarët italianë. Natyrisht dihet se çfarë ndodh në këto raste. Të dërgojnë një faks me përgjigje negative: Shqipëria nuk ishte në axhendën e tyre për atë vit! Shqipëria, në fakt, nuk ishte në axhendën e tyre për vite të tëra, pasi ishte një kohë kur shumë vende të tjera, si Bosnjë-Hercegovina, shkaktonin ndjeshmëri më të madhe tek skuadra italiane.

- Nga takimet dhe kontaktet që keni patur deri tani me këngëtarët e Kombëtares italiane, ka qenë ndonjëri që është shprehur më entuziast për këtë ndeshje?

A.Gj: Gianni Morandi. Ai është njëkohësisht edhe kapiteni i skuadrës, ai që i mbledh të gjithë, si të thuash, është shpirti i asaj skuadre. Ai ka qenë gjithmonë pozitiv ndaj kësaj ndeshjeje në Shqipëri.

-Ndonjë koment i anëtarëve të Kombëtares italiane për ndeshjen dy-palëshe apo për Shqipërinë?

A.Gj: Një pjesë e tyre kanë qenë në Shqipëri.Ata e njohin Shqipërinë dhe kanë përcjellë përshtypje shumë të mira për të. Duhet thënë se mendimi i tyre për Shqipërinë ka qenë i ndikuar nga informacioni i dhënë shpesh në televizion. Mirëpo, pasi e vizitojnë vetë Shqipërinë, ata ndryshojnë menjëherë opinionin e tyre për këtë vend dhe madje dëshirojnë të rikthehen këtu. Me Morandin jam takuar në vitin 1991, por jo për të biseduar për “Ndeshjen e zemrës”. Atëherë nuk mund të flitej që ne të bënim bamirësi për të tjerët. Ishte bota që bënte bamirësi për ne. Ai kontakt ishte për ta sjellë Morandin në Shqipëri, por nuk u realizua. Por pas shumë takimeve dhe kontakteve me të, më në fund do të vijë në Shqipëri, bashkë me skuadrën.

- Duket se është shumë e hershme tek ju dëshira për të bërë një ndeshje të tillë. Pse? Mos ka e gjitha kjo ndonjë lidhje me vetë Arditin?

A.Gj: Kanë qenë dy-tre raste kur unë kam kënduar për bamirësi. Hera e parë ka qenë në një koncert në Këln, në favor të Luftës në Kosovë, dhe një herë tjetër në Tiranë. Në fakt, po ta mendosh, Shqipëria është një vend i varfër, i tillë që ka nevojë vetë për bamirësi. E vetmja shtresë që mund të mendonte të bënte bamirësi është ajo e biznesmenëve. Por edhe ata që e kanë vënë pasurinë e tyre me djersë, ndoshta nuk kanë shumë hapësirë, pasi duhet ende të konsolidojnë biznesin e tyre. Mendoj se dalngadalë, me rritjen e mirëqenies, rriten edhe mundësitë tona për të bërë bamirësi. Unë nuk flas vetëm për dhënie parash, flas për një tjetër lloj bamirësie. Flas për të gjithë ata qytetarë të Tiranës dhe të Shqipërisë që, duke paguar 1000 lekë për tribunën dhe 500 lekë për vendet e tjera në stadium, nuk u kushton asgjë, duke qenë se kështu japin ndihmën e tyre për të gjithë fëmijët në nevojë. Jemi ne artistët që me daljen tonë në stadiumin “Qemal Stafa” bëjmë që të gjithë të mund të japin kontributin e tyre në ndihmë të fëmijëve. Ky natyrisht është një mesazh edhe për të gjithë ata që mund të bëjnë vërtet më shumë në këtë drejtim.

- Pak më parë përmendët dy raste kur keni kënduar për bamirësi. Një ndjesi juaja kur keni kënduar ?

A.Gj: Kam kënduar për bamirësi, siç ju thashë, vetëm dy herë, por si Ardit, bamirësi bëj shumë shpesh. Mua më pëlqen të ndihmoj këdo që ka nevojë, me mënyra të ndryshme, jo vetëm duke dhënë para, por me të gjitha mundësitë që unë kam: duke ndërhyrë në një spital apo në një shkollë etj. Këtë e them sepse mendoj se bamirësia nuk lidhet vetëm me dhënien e parave. Bamirësia për mua është një koncept shumë i gjerë. Bamirësi do të thotë të ndihmosh njerëzit, t’u thuash edhe një fjalë të mirë, të krijosh me ta një marrëdhënie sa më të mirë, pa iu shkaktuar probleme, pra t’u japësh një lloj karikimi pozitiv në gjithçka. Unë këtë gjë e bëj pothuajse përditë. Nga natyra duhet të jesh pozitiv, sepse një njeri pozitiv, që ndihmon këdo, është nga natyra  bamirës në kuptimin e vet.    

- Një rast tjetër, i përmasave të mëdha, ku ju keni bërë bamirësi, ka qenë edhe spektakli “Nënë Tereza, e Shenjta e shqiptarëve”, një maratonë bamirësie e zhvilluar në Prishtinë...

A.Gj: Në atë maratonë u mblodhën më shumë se 500 mijë Euro në favor të fëmijëve. Më vjen shumë mirë që TV 21 në Kosovë e ka ndjekur edhe më pas fenomenin dhe me ato Euro janë operuar me dhjetëra fëmijë, të cilët kanë shpëtuar nga sëmundje të ndryshme. Unë jam shumë i lumtur që e kemi bërë këtë gjë. Fillimisht ne bëmë një spektakël që zgjati mbi tri orë, pas kësaj, të gjithë artistët duhet të komunikonin në telefon drejtpërdrejt me të gjithë qytetarët që do të ofronin të holla. Secili kishte një kohë prej rreth gjysmë ore për të komunikuar në telefon, por unë kam qëndruar edhe më shumë se dy orë, sepse qytetarët kishin dëshirë të dhuronin para. Ishte e jashtëzakonshme. Madje, kur flisnin me mua në telefon, ndoshta viheshin në pozitë dhe nuk ofronin atë shumë që kishin menduar në fillim, por ofronin edhe më shumë. Ofronin edhe nga 500 apo 1000 Euro, për të mos folur edhe për biznesmenë që, sapo kapnin linjën e telefonit, ofronin edhe 25 mijë Euro, aq sa unë nuk u besoja dot veshëve. Kjo maratonë vazhdoi deri në mëngjes, duke na shkaktuar emocione fantastike.  

- Të rikthehemi tek “Ndeshja e zemrës”. Cilat kanë qënë reagimet e njerëzve në Shqipëri, kur janë njohur me këtë iniciativë?

A.Gj: Duhet të them se është pritur shumë mirë, sidomos nga artistët që luajnë në skuadër, të cilët janë këngëtarët më të famshëm të Shqipërisë, por edhe nga përfaqësues të bizneseve. Kemi gjetur mbështetje nga AMC-ja, e cila pranoi menjëherë të sponsorizonte pa patur asnjë shenjë dyzimi, si dhe “Western Union”, revista “Kult”, “Coca-Cola”, “Puma”, hoteli “Sheraton”, Birra “Tirana”.I gjithë aktiviteti do të realizohet nën kujdesin e  kryetarit të Bashkisë së Tiranës, Edi Rama, Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sporteve dhe ministrit Blendi Klosi, si dhe Institutit Italian të Kulturës.

- Të gjithë të hollat do të shkojnë në favor të fëmijëve, një targetgrup shumë i rëndësishëm i shoqërisë...

A.Gj: Po, të gjitha të ardhurat që do të vijnë nga ky aktivitet, do të shkojnë në favor të fëmijëve në nevojë, ata fëmijë që kurohen nga CEFA, një organizatë bamirësie italiane, por me shtrirje në të gjithë botën. Së bashku me shoqatën “Vizion” në Elbasan, ata operojnë në të gjitha shtresat sociale që kanë nevojë për ndihmë. Ata që do të përfitojnë janë fëmijët e Elbasanit, si dhe fëmijët që kurohen në Klinikën Psikiatrike të Qendrës Spitalore Universitare “Nënë Tereza”, që kanë probleme me zhvillimin e tyre mendor. Në këtë klinikë bëhen shumë përpjekje për rehabilitimin dhe përmirësimin e shëndetit të fëmijëve. Me të ardhurat që ne do të mbledhim do të përpiqemi të përmirësojmë kushtet e tyre të jetesës. Gjithçka do ta shohim me detaje edhe me drejtorin e QSUT-së, z.Mihal Tase. Pra, targetgrupi ynë do të jenë fëmijët, zemra e shoqërisë.

- Duke qenë një eksperiencë e re për Shqipërinë, si çdo gjë tjetër e re, në Shqipëri kjo iniciativë rrezikon të paragjykohet...

A.Gj: Në momentin që unë punoj dhe luftoj për të arritur diçka, nuk më intereson shumë paragjykimi i njerëzve. Unë nuk e bëj këtë gjë për opinionin e njerëzve, megjithatë, së bashku me Vera Grabockën, kemi menduar të ngremë Komisionin e Transparencës, ku do të kemi përfaqësues nga organizimi ynë, përfaqësues nga CEFA, nga QSUT-ja, ndërkohë që në krye do të jetë kryetari i Bashkisë së Tiranës, Edi Rama. Ky komision do të ndjekë hap pas hapi të gjithë aktivitetin, që në momentin e prodhimit të biletave, të shitjes së tyre, të inkasimit dhe të shpërndarjes së të ardhurave. Asgjë nuk do të shkojë në xhepat e artistëve, pasi ne të gjithë besojmë në këtë që po bëjmë. Gjithçka do të shkojë në favor të fëmijëve. E gjitha është organizuar në mënyrë aq të detajuar sa të mos ketë absolutisht asnjë rrugicë qorre ku njerëzit të mendojnë për t’u futur.

- Çfarë ndjeni kur mendoni se pas një viti, në derën e spitalit do të jetë një pllakatë me emrat tuaj,pra të këngëtarëvë shqiptarë... Hera e parë që artistët bëjnë një gjë të tillë ...

A.Gj: Unë e thashë edhe pak më parë: nga natyra jam pozitivist, mendoj pozitivisht, veproj pozitivisht, sillem gjithashtu pozitivisht. Tani unë po flas në emër edhe të këngëtarëve të tjerë, kur them se ne ndjehemi të gjithë krenarë që po japim një kontribut sado të vogël në këtë nevojë kaq të madhe që ka ky vend. Pas ndeshjes Shqipëri-Greqi, një gazetar më pyeti: “Çfarë do të bëjë Arditi?” Iu përgjigja se, Kombëtarja bëri punën e saj, unë si artist do të bëj punën time. Sikur gjithsecili të bënte punën e vet dhe të kontribuonte për të përmirësuar realitetin me aq sa mundet! Me këtë ndeshje ne duam të bëjmë pikërisht këtë thirrje: që çdo njeri, në këtë jetë të shkurtër që ka, të përpiqet të bëjë diçka të mirë.

- A do të jetë ky një aktivitet i përvitshëm?

A.Gj: Unë do të dëshiroja të ishte i tillë. Nisur edhe nga ndeshja Shqipëri-Greqi, unë u interesova nëse edhe në Greqi ka një kombëtare të këngëtarëve, por, për fat të keq, nuk ka. Ka Bjellorusia, por natyrisht këtu në Shqipëri ata nuk njihen. Megjithatë, mund të gjejmë ndonjë shtrirje tjetër, ndoshta me këngëtarët kosovarë,  apo me politikanët, me gazetarët etj., gjë që është bërë edhe në të kaluarën.

- Do të ketë edhe një “show”…

A.Gj: Po, por kjo do të jetë mbi të gjitha një ndeshje futbolli, sepse kështu u pëlqen edhe këngëtarëve italianë. Në pushimin e ndeshjes do të ketë këngë nga këngëtarët që do të luajnë në këtë ndeshje. Megjithatë, në raste të tilla është mirë të flasim si ekip, ndaj nuk do të doja të veçoja askënd, duke filluar që nga këngëtari më ri e deri tek ai me më shumë përvojë. Ne të gjithë jemi një, jemi një skuadër, ndaj le të jetë kjo një surprizë për stadiumin “Qemal Stafa”.

- Gjithsesi a do të grumbulloheni për stërvitje përpara ndeshjes ?

A.Gj: Po, ne do të fillojmë stërvitjen. Unë jam shumë i lumtur që trajneri i skuadrës tonë është legjenda e futbollit shqiptar, Panajot Pano, drejtor teknik kemi Astrit Hafizin, frymëzues i skuadrës është Sulejman Starova, sepse ai e ka pasion këngën dhe këndon bukur, pra është një këngëtar i munguar. Por në skuadër do të ketë edhe futbollistë të vërtetë, të cilët unë nuk do t’i zbuloj. Në fakt është një pozicion i vështirë. Mendo se si mund të jemi në fushë bashkë me ndonjë futbollist që spikati në ndeshjen me Greqinë! Njëlloj si do të ndjeheshin edhe ata në një skenë me ne. (Qesh)

- A do të bëni ndonjë kompromis me skuadrën italiane për rezultatin?

A.Gj: Të them të vërtetën, ata kot e kanë marrë me frikë, pasi ne jemi një skuadër shumë e çorganizuar (në kuptimin sportiv). Ne nuk është se kemi bërë ndeshje pa fund dhe natyrisht nuk kemi ndonjë “feeling” sportiv, le të themi. Ata janë një skuadër që kanë 20 vjet që luajnë, por nuk e kuptoj pse na kanë frikë. Marrin vazhdimisht në telefon dhe më thonë: “Ardit, shiko! Kujdes se mos na vrisni, mos luani me shkelma!” etj. Kanë edhe një lloj frike nga rezultati, madje interesohen edhe se nëse do t’i mundim, të mos i mundim me një rezultat shumë të thellë. E rëndësishme është që ne luajmë në stadiumin “Qemal Stafa” dhe natyrisht do të kemi edhe mbështetjen e publikut. Pavarësisht se qëllimi i kësaj ndeshjeje është një qëllim fisnik, në fund të fundit, kur ka një kompeticion, dreqi e mori, dëshiron të fitosh! Do të na pëlqente t’i mundnim këngëtarët italianë. Nuk i mundim në tregun diskografik, të paktën t’i mundim në ndeshje. (Qesh)